Πως το ‘γραψε ο φίλος μου ο Κορακάκης… «Ενα παράπονο το ίδιο πάντα, πρώτο φθινόπωρο, πρώτη βροχή». Θα διαφωνήσω με τον συνθέτη, καθώς τα σούρουπα τα φθινοπωρινά, που οι αυλές και οι κήποι έχουν κιτρινίσει από τα πεθαμένα φύλα, εμείς παίρνουμε ζωή και φτιάχνουμε ηδονιστική ατμόσφαιρα, βάζοντας στο σπίτι μια Samuela Anastazja Górska, με την κορμάρα της και έχοντάς τη δίπλα μας ολόγυμνη, θέλουμε το φθινόπωρο να κρατήσει για πάντα. Οι φωτό των Michal Dabek και Piotr Czyz.
