Κοίτα τώρα πως έχει το πράμα. Εχεις καβατζάρει τα 50 και βάλε, πετάνε δίπλα σου τα τρυφερούδια αφήνοντας να φανούν τα στηθάκια τους, τα μπουτάκια τους, τα όλα τους. Ξερογλείφεσαι και σκέφτεσαι πως έτσι ν’ απλώσεις το χέρι, να αρπάξεις ένα και να σε θέλει κι’ αυτό. Διότι, αν σε κοιτάξει το τρυφερούδι, πάει να πει ότι δεν ξόφλησες ακόμη. Οτι είσαι άντρας. Οτι περνάει η μπογιά σου. Μα, θα σου πει ο άλλος, έρχεται για να στα φάει. Ε! Δεν πά να τα φάει. Να φάει το καταπέτασμα. Αμα με κάνει και νιώσω ότι το λέει ακόμα η περδικούλα μου, ας τα φάει όλα. Να, ένα τρυφερούδι σαν την Tierra Lee κι’ ας φαλίρεις.
